2002 – Landgraaf

Uitje 2002 – Landgraaf – TTV Combat

Op zich is er tijdens de voorbereiding op deze wedstrijd reeds verteld hoe de afspraak van vrijdag 30 augustus jongstleden tot stand kwam maar voor alle volledigheid nog even dit;
Er leefde al enige tijd het idee onder een aantal leden om weer eens ”op stap” te gaan met de pingpong vereniging. Na uitstapjes naar Gaanderen, Nordhord en de tafeltennisweek in Ljoret de Mar was het stil geworden in het tafeltennis uitgaans-ideeëncentrum. Inmiddels is de situatie wel iets ver­anderd, waren in die jaren zelfs de vrijgezellen in de meerderheid, nu wordt de meerderheid bepaald door Pappa’s.
Dat de pappa’s het lol maken nog niet verleerd hebben is wel weer gebleken in Landgraaf.
Nadat eenieder (Cor, Christian, Gerard, Marco, Robin, Thijs en Vincent ) zijn fiets, zijn tas, zijn tent en zichzelf had meegenomen naar het verzamel­punt bij Gerard werd na een stevige kop koffie, uiteraard, exact op schema vertrokken naar Landgraaf. Christian had met zijn bus het leeuwendeel van de fietsen, de bagage en de mensen bij zich en Marco nam, met zijn auto de rest voor zijn rekening.
Buiten het feit dat er een vriendschappelijke wedstrijd was geregeld tegen ttv Nieuwenhage werd uiteraard niet voor niets het weekeinde van de Am- stel Gold race uitgekozen. Wij waren nog steeds in de veronderstelling dat na de wedstrijd op vrijdagavond, zaterdag een rondje fietsen wel tot de mo­gelijkheden zou kunnen behoren zodoende had iedereen zijn fiets, in puike conditie net als de eigenaren, meegenomen.
Nadat wij na 4 uur en een kwartier rijden, ja, U leest het goed, in die tijd kan je ook al via Luxemburg in de buurt van Mets, Frankrijk rijden, arriveerden wij op Camping de Bousberg in Schaesbergen alwaar wij geweigerd werden omdat de parkmanager zat te eten. Kom over 20 minuten maar eens terug was zijn advies. Omdat hij over eten begon, begonnen bij ons de magen reeds te knorren. Eerst maar even eten in Heerlen werd geopperd dan hoeven wij geen tijd te verspillen. Op het terras in een inspirerende omgeving waar het Grieks en Frans voor de liefhebbers zo voor het grijpen lag werden wij bediend door een dame die zo uit de Efteling was weggelopen (niet als de slapende prinses maar meer als de heks in doornroosje)
Zij bezorgde ons echter wel een goede saté en een matige schnitzel waarna wij, met goed gevulde buiken, wederom de reis naar de camping zochten. Door enkele spontane afsluitingen werd het nog iets later dan gepland maar nadat wij uiteindelijk ervoor gekozen hadden om met de auto heen en met de fiets terug te gaan arriveerden wij om 19.55 uur in Nieuwenhage alwaar wij opgewacht werden door een gespannen vereniging.
Contactpersoon Paul van der Laar had bedacht dat wij, aangezien wij met 7 man kwamen maar 4 tegen 4 moesten spelen waarbij onze ploeg aangevuld werd met een speler van ttv Nieuwenhage.
Na een kennismakingsronde werden de teams bekend gemaakt en begon de temperatuur, waar mogelijk nog meer te stijgen. Uiteindelijk werd er na een aantal forse partijen waarbij Combat zijn tegenstander meer dan tegenstand heeft gegeven een eindstand bepaald.
Combat 1 (Robin, Vincent, Marco en Gerard) – ttv Nieuwenhage 10- 8 Combat 2 (Christiaan, Cor, Thijs en Rik ) – ttv Nieuwenhage 3-15
In het kader van een vriendschappelijke wedstrijd werden zo de uitslagen eerlijk verdeeld.
Na afloop werd toch al zeer goede sfeer zo waar nog beter. Van groepsvor­ming was geen sprake en men sprak met oudere, jongere, betere en mindere tafeltennissers alsof men elkaar al jaren kende. Het verzoek was al eerder gedaan of zowel wij als de Limburgers niet te snel wilden praten want dan werden het monologen i.p.v. dialogen aangezien men elkaar dan direct niet meer kon verstaan. Er werd door onze voorzitter nog een shirt geruild met een tegenstander, die toen hij ook nog een Combat pet kreeg aangereikt, ge­lijk met shirts en mokken van ttv Nieuwenhage aan kwam zetten welke ui­teraard een plek zullen krijgen in onze prijzengalerij.
Al met al werd er zaterdag eigenlijk niet meer gerept over de Amstel Gold race. Zelfs het merk Amstel of diens gelijken werd tot het middag/avondeten gemeden als de pest.
Nadat er halverwege tijdens de terugreis nog even werd gestopt om een hapje te eten werden de praatjesmakers al weer een beetjes wakker en toen wij daar eenmaal wegreden was liet al zo ver gevorderd dat wij wisten dat een man van 100 jaar de kerktoren met een rol lei t je ging verven, Christian ging trouwen, Vincent bij wildvreemde vrouwen uitgenodigd werd om foto’s te kijken, Cor veel verstand heelt van hel internet in al zijn facetten, Robin inmiddels weer uit de as was herrezen, Thijs de vorige nacht tot over zijn oren in het schuim had gestaan, Marco een dame tijdens een vrijgezellenfeest een goed huwelijk toewenste namens ttv Combat in een soort poëzie album en Gerard eigenlijk alles kan hebben.
Nadat, bij aankomst, de spullen weer eerlijk verdeeld werden bleef er echter een tas staan.
Kon er nu toch iemand slecht tegen zijn verlies of was het een tas met on­verwachte prijzen, lekkernijen of andere prettige zaken uit dankbaarheid van de mensen in Limburg ?
Nee, niets van dien. Wij hadden in ons enthousiasme een tas van een tegen­speler meegenomen.
Dit alleen wel te goeder trouw dus Christian heeft deze weer ingepakt en per post verzonden naar zijn eigenaar.
Eind goed al goed en iedereen veilig thuis waarna voor sommigen de verras­sing wachtte; de vrouwen hadden de flyers reeds rondgebracht.(voor mij werd het maandag gedaan)
Is dit fantastisch of niet ? een feestje vieren, geld uitgeven, te laat thuisko­men met misschien een borreltje te veel op en beloond worden door je vrouw.
Het was een perfect weekeinde.

Gerard, de primus interpares onder de Globetrotters.