2003 – Niel

Uitje 2003 – Niel

Nadat vorig jaar de vriendschappelijke wedstrijd in Landgraaf tot een overwin­ning leidde en qua gezelligheid een groot succes te noemen was, hebben wij ditmaal geprobeerd een tafeltennisvereniging in België te vinden.
Wij gingen uiteraard zoeken naar een site van de Belgische tafeltennisbondmaar kwamen tot onze verbazing gelijk uit bij een tafeltennisvereniging die de naam: www.tafeltennis.be heeft geclaimd en zo op het eerste gezicht een zeer gezellig lokaal zou hebben.
Nadat de eerste contacten met een bestuurslid aldaar werden gelegd en de reac­ties zeer positief waren te noemen werd, via internet, binnen onze vereniging, bekend gemaakt dat 29 augustus deze interland op de kalender was gezet.
Al snel melden zich deelnemers die vorig jaar meegegaan waren voor deze hap­pening, aangevuld met nieuwe nieuwsgierige leden.
Uiteindelijk werd ons oranjeteam gevormd door; Marco, Robin, Arnoud, Hans Smit, Thijs, Christian en Gerard en werd het vervoer gesponsord door Robin en Christian waarbij gemeld moet worden dat Christian weer het vervoer van de lietsen voor zijn rekening nam met een nog grotere bus dan vorig jaar. Uiteraard werd de weg naar zowel de jeugdherberg, waar ditmaal overnacht werd, als naar de tafeltennisvereniging in één keer gevonden met dien verstande dat Marco evenals vorig jaar even niet oplette en de afslag naar de jeugdherberg miste terwijl Robin en Gerard wel weer het goede voorbeeld gaven.
Na aankomst, om ca. 17.30 uur, in het lokaal van ttv Niel werden de eerste con­sumpties genuttigd maar bleek dat wij hier niet konden eten. Geen paniek ech­ter want in het dorpje Niel met ca. 13.000 inwoners bleek meer aanwezig dan in Bleiswijk met een restaurant, shoarmazaak en 25 kroegen !
Even snel een hapje eten was er in dit restaurant echter niet bij want de Belgi­sche uitbater kon dan wel goed koken maar hij liep de 100 meter niet in 10 se­conden dus wij waren iets te laat weer terug bij café Keizershof.
Na de kennismaking werden de teams verdeeld en bestond team 1 uit Thijs, Robin, Marco, Gerard en Team 2 uit Christian, Arnoud en Hans.
Er moet wel even verteld worden dat Arnoud nog niet zoveel van zijn oude glans heeft verloren.
De foto’s die op het internet staan zullen weer getuige zijn van zijn altijd goede techniek en Hans, ja Hans was, nadat wij ons op het podium omgekleed (als wa­re Chippendales) hadden, verbannen naar het tweede aangezien hij zijn batje vergeten was. Zo zie je maar dat cola geen oplossing is voor geheugenverlies. Nadat de eerste potjes werden gespeeld bleek wel dat onze Belgische vrienden er al een trainingskamp op hadden zitten, althans zo leek het want het eerste team werd weggevaagd met 14-2. Het tweede was al beter in vorm en wist hun match met 7-3 te winnen.
Om ca 24.00 uur werd deze uitslag door onze contactpersoon Kris Huyck be­kend gemaakt en besloot men gezamenlijk nog een jupiler te nuttigen op de goede afloop.
Zoals het gebruikelijk is bij een interland werd er in café Keizershof nog even een shirt gewisseld die als trofee in onze ping pong pub zal komen te hangen.
De eerder genoemde goede afloop liet echter nog wel even op zich wach­ten aangezien wij pas om 04.00 uur het etablissement verlieten om onze fietsen te gaan halen en een broodje te gaan halen. Tussentijds had Marco nog even € 80.00 inclusief. Belgische BTW gewonnen met een spel dat lijkt op 4 op een rij, flipperen, zeeslag, een gokkast, jenga, stratego en fantasy black jack wat al met al inhoudt dat niemand van ons het begreep.
Tijdens het bestellen van een broodje shoarma had Robin zich voorgenomen dat als hij niet met tafeltennis zou winnen hij dit wel met eten zou gaan doen.
De bestelling was een goede warming-up maar toen de giga broodjes eenmaal voor zijn neus stonden bedacht hij volgens de rest van de aanwezigen dat hij ook dit wel eens kon gaan verliezen want hij kreeg deze Bour­gondische maaltijd, zelfs na een sanitaire stop, niet geheel op.
Tot grote verbazing van onze tegenstanders gingen wij nu echt op de fiets naar de jeugd­herberg in Antwerpen (20 km) waar wij, on­danks de vermoeide toestand waarin wij ver­keerden, slechts 1 uur over deden en om 6.00 uur aan de poort van de jeugdherberg rammelden. ‘S morgen om 09.15 weer op om om 10.00 uur de jeugdherberg te verlaten zodat wij wederom 20 km konden fietsen om de auto’s op te halen als verfrissende start van een nieuwe dag.
Tijdens de reis naar het thuisland bleek voor enkele het sporten te vermoeiend en werden er wat tukjes gedaan. Nadat wij om ca. 14.00 uur ons weer thuis mel­den bleek dat iedereen dit, hopelijk, jaarlijks terug kerende uitje, weer als zeer geslaagd hebben ervaren en gaan wij vol goede moed volgend jaar weer op zoek naar een nieuw slachtoffer om dan, hopelijk met een beter resultaat, vriend­schappelijk tegen te spelen.

Gerard van Dam